Түркия. Картал метросы. «Huzurevi» стансасы. Осы уақытқа дейін бұл метрода қанша жүрсем де, осы стансаның атауына қатысты ой енді келіп отыр.

Түріктер «Қарттар үйін» – «Huzurevi» деп атайды. Түрікше «HUZUR» сөзі «тыныштық», «жан тыныштығы», «тыным», «мазасыздық» деген мағыналарға саяды. Сонда қарттар үйі түріктерде «жан тыныштығын сылайтын үй» ма? Бірақ, кімге жан тыныштығын сыйлайды? Әке-шешеден безінген балаға жан тыныштығын сыйлай ма? Жоқ әлде опасыз баладан кетіп, жан тыныштығын табатын пана ма бұл «Huzurevi».

Әй олай емес-ау... Бұл мемлекеттің жүрегі жаралы, жанын дерт шалған қарттардың қаяу түскен көңіліне жұбату болсын деп таққан атаулары болса керек. Баладан, дәлірек айтсақ, шаладан көңілі құлазыған қарттардың дертіне демеу болайық, жүрек жыртығына жамау болайық деп, «келіңіз жан тыныштығы бізде!» деп әдейі «Жан тыныштығын сыйлау үйі» деп қойған атаулары секілді.

Ескі тамыр-танысы кездесіп қалып, қал-жағдай сұрасқан соң, «қайда тұрып жатырсың?» десе де, «жан тыныштығы үйіндемін» десе де, құлаққа жағымды естіледі емес пе?

Ал «Қарттар үйі»... Білмеймін... Бір түрлі... Суық естіледі...

(Сурет: Кызылжахамам қарттар үйіндегі 67 жастағы Мухаррем Зорлу ата мен 77 жастағы Ханым Кылыч әженің үйлену тойларынан. www.ilgazetesi.com.tr сайтынан)